ในชุมชนหนึ่งมีลุงชาวบ้านหนึ่งชื่อว่าลุงสมชื่นซึ่งเป็นคนชอบช่วยเหลือผู้อื่นอย่างมากๆ ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือในการตกแต่งบ้านหรือแม้แต่การช่วยเหลือในการศึกษาเด็กๆ ในชุมชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านการดูแลเด็กๆ เขามักจะใช้เวลาส่วนใหญ่ของวันในการออกไปเล่นกับเด็กๆ และสอนให้เด็กๆ ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ
คนหนึ่งในเด็กหนุ่มแห่งชุมชนที่ได้รับการช่วยเหลือจากลุงสมชื่นก็คือคุณหนูน้ำหวาน ซึ่งเป็นเด็กที่มีความแข็งแรงและชอบเล่นกันในชุมชน คุณหนูน้ำหวานเคยเสียใจเป็นอย่างมากเมื่อว่าตนไม่สามารถเข้าเรียนได้เนื่องจากครอบครัวของเขามีเงินไม่พอที่จะจ่ายค่าเล่าเรียน แต่ลุงสมชื่นไม่ได้ให้คุณหนูน้ำหวานหมดหวัง เขาได้เข้าไปสอบถามสาเหตุของปัญหานั้นและพยายามหาทางช่วยเหลือให้กับคุณหนูน้ำหวาน
ลุงสมชื่นจึงไปขอรับคำร้องของคุณหนูน้ำหวานและครอบครัวเพื่อช่วยเหลือในการจ่ายค่าเล่าเรียนให้กับเขา อย่างไรก็ตาม การจ่ายเงินในการเรียนของคุณหนูน้ำหวานยังคงเป็นปัญหาตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้ ลุงสมชื่นจึงคิดออกผลักดันการทำธุรกรรมโดยใช้การลงทุนในธุรกิจเล็กๆ ที่เขาเรียกว่า “ร้านขนมปัง”
เมื่อได้ทำธุรกิจร้านขนมปังขึ้นมาแล้ว ลุงสมชื่นได้สร้างโอกาสที่ไม่คาดคิดให้กับคุณหนูน้ำหวาน เขาได้ให้โอกาสให้เขามาเรียนงานที่ร้านขนมปังของเขา และเรียนรู้เทคนิคและทักษะในการทำขนมปังได้ฟรีๆ โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ อีกทั้งยังได้เงินจากการทำงานด้วย
คุณหนูน้ำหวานได้แสดงความยินดีที่ได้เป็นสมาชิกเทพาะกับที่ทำงานของลุงสมชื่น ไม่เพียงแค่จะได้เรียนรู้ทักษะการทำขนมปังเท่านั้น ยังได้มีโอกาสที่จะได้เพิ่มเงินใช้ในการจ่ายค่าเล่าเรียนด้วยด้วย และสุดท้ายเขาได้สำเร็จในการศึกษาของเขาจนได้รับปริญญาตรีในสาขาวิศวกรรมเครื่องกล
เรื่องราวของการช่วยเหลือของลุงสมชื่นอย่างไม่คาดคิดกับคุณหนูน้ำหวานเป็นต้นอย่างชัดเจนว่า การช่วยเหลือผู้อื่น เป็นการให้โอกาสที่ดีต่อผู้ที่ต้องการช่วยเหลือ และถ้าผู้ที่ต้องการช่วยเหลือได้สัมผัสตัวเขาเองกับโอกาสที่มี มันจะเป็นการเปลี่ยนแปลงการดำเนินชีวิตของเขาไปในทางที่ดีมากๆ เช่นกัน
เราอาจจะไม่เคยคาดคิดถึงโอกาสที่มีต่อเราในวันก่อนๆ แต่หากเรายืนกระจัดกระจายโอกาสนั้นไป อาจจะจัดกลุ่มร่วมกันและพัฒนาต่อมันไปให้เป็นโอกาสที่เหมาะสมกับทุกคนในชุมชนของเราด้วย เราไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนกันเพียงแต่แบบเดียวกัน แต่เราสามารถออกแบบโอกาสของเราได้ตามความต้องการของเรา
คุณหนูน้ำหวานจากที่นี้ไปก็ได้สัมผัสตัวเขากับโอกาสสมหวังเหมือนกัน และเขาก็ได้เรียนรู้ว่าหากเรายืนกระจัดกระจายโอกาสของเราไป อาจจะเกิดเป็นความสำเร็จอย่างไม่คาดคิดในอนาคต
ในบทความนี้ เราได้เห็นว่า การช่วยเหลือผู้อื่นในชุมชนไม่เพียงแต่เป็นการทำดีแต่ยังเป็นการสร้างโอกาสที่ดีให้กับผู้อื่นอีกด้วย จากเรื่องราวของลุงสมชื่นและคุณหนูน้ำหวาน เราได้เห็นได้ว่าการช่วยเหลือผู้อื่นเป็นเรื่องสำคัญที่จะกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในการดำเนินชีวิตของมนุษย์เรา
เราอาจไม่มีแนวคิดหรือแผนการที่ชัดเจน แต่หากมีความตั้งใจและมีความอดทน เราสามารถสร้างโอกาสของเราเองได้ ผ่านการปรับปรุงคุณภาพชีวิตของเราและสังคมที่เราอยู่อย่างต่อเนื่อง
สุดท้าย เราจะสละโอกาสได้แค่ไหน หากเราไม่มีความกล้าหาญในการเอาชนะความกลัวของเรา โอกาสที่อาจสุขสำหรับเราอยู่ในที่ที่เราก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดไว้ ดังนั้น อย่าปล่อยโอกาสของเราไปและพยายามสร้างโอกาสที่ดีให้กับผู้อื่นด้วยการช่วยเหลือและความเอาใจใส่ ก็จะพบกับความสำเร็จในสิ่งที่เราทำในอนาคตของเราได้เอง
