การสร้าง มังงะ (Manga) เป็นอีกหนึ่งช่องทางที่นักวาดและผู้เขียนสามารถตีความความคิดและสื่อสารได้อย่างเหมือนหนังสือเรียน โดยมังงะช่วยส่งเสริมให้เกิดแรงบันดาลใจในการเรียนรู้ได้มากขึ้น แต่ความเป็นจริงแล้ว มังงะไม่ได้เพียงแค่ช่วยส่งเสริมการเรียนรู้เท่านั้น แต่มังงะยังเป็นสื่อที่สร้างความบันเทิงและดั่งหนังภาพยนต์ที่เราสามารถคลายเครียดและสนุกสนานได้กับเรื่องราวของตัวละครต่างๆ ในนิยาย
อย่างไรก็ตาม ในบางครั้งนักวาดและผู้เขียนอาจพยายามสร้างตัวละครที่มีรูปลักษณ์เหมือนชายหรือหญิงแต่พอไม่ได้ ส่วนสูงและรายละเอียดของร่างกายไม่สอดคล้องกับมาตรฐานภาพลักษณ์ที่ผู้คนได้รับรู้ ดังนั้นจึงทำให้เกิดการโจมตีและเรียกว่า “ตัวละครที่มีหนังตาใหญ่” (Moe Characters) และ “การดูถูกทางกายภาพ” (Body Shaming) ในสังคมของเรา
“หนังตาไกล้โลก” (Eyes near to the world)
หนังตาแบบใหญ่ (Big Eyes) เป็นลักษณะเด่นของมังงะที่ทำให้ตัวละครดูน่ารักและซึ่งข้อความได้ว่า สื่อรักและการให้รัก (Love and Affection) ก็เพราะไอเดียนี้ด้วย การใช้ให้เห็นเนื้อความแรงของตัวละครต่างๆ ที่ต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากและเศร้าโศก หนังตาใหญ่ช่วยส่งเสริมให้ผู้อ่านหรือผู้ชมสามารถเข้าใจได้และหวังให้ความโอ้โห้จากกำลังใจและความสุข
ข้อกำหนดและมาตรฐานภาพลักษณ์
อย่างไรก็ตาม สังคมของเรามีมาตรฐานเกี่ยวกับภาพลักษณ์ที่ผู้คนได้รับรู้ และมีคำว่าคอนฟิกของไฟนอลแฟนเพื่ออภิปรายเกี่ยวกับตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมาในนิยายที่ไม่สอดคล้องกับมาตรฐานภาพลักษณ์ การสร้างตัวละครที่มีร่างกายอิ่มเอม จนถูกเรียกว่า มังงะเป็นสิ่งที่ไม่ดี เพราะมันรูปลักษณ์ที่ไม่ถูกต้องและไม่สอดคล้องกับสังคมของเรา
การดูถูกทางกายภาพ
นอกจากนี้ การสร้างตัวละครที่ไม่สอดคล้องกับมาตรฐานภาพลักษณ์จะเป็นผลด้านลบต่อรูปภาพของผู้หญิงและผู้ชายอย่างมาก ซึ่งหลายคนเสียใจอย่างมากเมื่อเห็นคนอื่นคุยความคิดเห็นว่า ผู้หญิงหรือผู้ชายที่ไม่มีเส้นรอยส่วนเกินหรือเงาะ (Six-pack abs) เป็นคนที่ไม่มีคุณค่าในสังคม เป็นการดูถูกทางกายภาพที่เด็กๆหรือผู้ใหญ่ทั้งคู่ควรระวัง
วิธีการแก้ไข
การแก้ไขปัญหาการดูถูกทางกายภาพทำได้หลายวิธี แต่วิธีที่ดีที่สุดคือการสร้างภาพลักษณ์ที่เหมาะสมกับสังคมและคุณค่าที่ผู้คนได้รับรู้ ทางการสร้างมังงะควรจะยึดตามมาตรฐานภาพลักษณ์ที่ผู้คนได้รับรู้ โดยพยายามสร้างตัวละครที่มีรูปแบบธรรมชาติและสมควรตามความเป็นจริงของชีวิต และมั่นใจว่าผู้อ่านจะรู้สึกถึงความปรารถนาที่ดีและพิเศษจากบทเรื่องที่เขียนมา
นอกจากการสร้างภาพลักษณ์ที่เหมาะสมกับค่าความเป็นจริงของชีวิตแล้ว ยังสามารถใช้มังงะเป็นสื่อสอนการรับมือกับการดูถูกทางกายภาพได้อีกด้วย การสร้างตัวละครที่มีร่างกายธรรมชาติและสมควร สามารถสร้างความตระหนักให้ผู้อื่นได้รับรู้ถึงคุณค่าของตัวละครและความเป็นจริงของชีวิตที่เป็นไปได้
บทสรุป
สรุปได้ว่า มังงะเป็นสื่อที่สร้างความบันเทิงและความฝันได้ในการเรียนรู้ แต่ในบางครั้งก็มีการสร้างตัวละครที่ไม่สอดคล้องกับมาตรฐานภาพลักษณ์ที่ผู้คนได้รับรู้ ทำให้เกิดการดูถูกทางกายภาพซึ่งถือว่าไม่ถูกต้อง เพราะมันรูปลักษณ์ที่มองหาค่าความหรูหรา แต่จริงๆแล้วตัวละครที่สร้างขึ้นมานั้นต้องเป็นธรรมชาติและมีค่าคุณสำหรับการสร้างความตระหนักให้กับผู้อ่าน ดังนั้นการสร้างภาพลักษณ์ที่เหมาะสมกับมาตรฐานภาพลักษณ์ที่ผู้คนได้รับรู้ทำให้ผู้อ่านเข้าใจเนื้อหาและกลายเป็นการสร้างคุณค่าให้กับตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมาในบทเรื่องที่เขียนอยู่
