ความเชื่อทางศาสนาในสมัยก่อนพุทธกาล: การสัมผัสกับธรรมชาติและพิธีกรรม
สมัยก่อนพุทธกาลเป็นสมัยที่มหาศานต์หลายพื้นที่ในโลกมีการเชื่อในเทพเจ้าและวิญญาณต่างๆ ซึ่งขึ้นกับสภาพแวดล้อมและวัฒนธรรมของแต่ละชนชาติ ศาสนาในสมัยก่อนพุทธกาลมีความแตกต่างกันออกไปตามพื้นที่และเอกลักษณ์ของแต่ละชนชาติ โดยโลกใต้ดินเป็นสิ่งที่มีความสำคัญในศาสนาในสมัยนั้น ในบทความนี้จะกล่าวถึงความเชื่อทางศาสนาในสมัยก่อนพุทธกาลเกี่ยวกับการสัมผัสกับธรรมชาติและพิธีกรรม ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของการปฏิบัติศาสนาในสมัยนั้น
การสัมผัสกับธรรมชาติ
ความเชื่อในการสัมผัสกับธรรมชาติเป็นสิ่งที่สำคัญในศาสนาในสมัยก่อนพุทธกาล ธรรมชาติถูกพิจารณาเป็นสิ่งที่สร้างสรรค์และมีอำนาจ ศาสนาในสมัยนั้นเชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่กับธรรมชาติ ดังนั้น การสัมผัสกับธรรมชาติจึงมีประโยชน์ไม่น้อยต่อจิตใจและส่วนร่างของมนุษย์ ความเชื่อเหล่านี้ได้รับการผสมผสานกับการว่างจิต ซึ่งเป็นการพักร้อนภายใน และการเปิดกว้างของจิตใจกับสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ
ยกตัวอย่างเช่น ชาวอินเดียเชื่อว่าลมเป็นเทพเจ้าที่มีอำนาจสร้างสรรค์และปกป้อง หรือชาวเจ้าสำโรงทะเลเกาะตะวันตกเฉียงใต้ของนิวซีแลนด์ที่ได้มีการตระหนักถึงความสำคัญของธรรมชาติจึงสร้างมนต์อวิญญาณของทะเลและภูเขา นอกจากนี้ ผู้คนในสมัยก่อนพุทธกาลจะได้รับการส่งเสริมให้สัมผัสกับธรรมชาติเพื่อเชื่อมต่อกับจิตใจและโลกแห่งวิสาหกิจ
พิธีกรรม
การปฏิบัติพิธีกรรมเป็นส่วนสำคัญของศาสนาในสมัยก่อนพุทธกาล จิตใจของผู้คนในแต่ละชนชาติเชื่อว่ามีวิญญาณของเทพเจ้าหรือจารีตภาพอยู่ภายในภูมิปัญญาของพวกเขา การปฏิบัติศาสนาในส่วนใหญ่จะเน้นที่การจุมพิตกายและจิตใจ โดยเป้าหมายของการปฏิบัติพิธีกรรมคือการเชื่อมต่อกับจิตใจและแหล่งอำนาจธรรมชาติ
ตัวอย่างของการปฏิบัติพิธีกรรม สำหรับชาวอียิปต์ เพื่อนังสวรรค์ (Anubis) เป็นเทพเจ้าที่คุมครองปฐพีมาและมีปฐมวัยที่สูงถึง 9000 ปี ชาวอียิปต์บรรยายว่าเขาเป็นเทพเจ้าผู้เข้าปราบปรามในชีวิตหลังความตาย ซึ่งกำลังจะผูกพวกเขาไปยังคนดิบเพื่อเผยแพร่หลักฐานการประหารแบบอนมหากาพย์โดยตลอดกาล ตามที่โลกย่อยไป เป็นที่นิยมในประเทศญี่ปุ่นเพื่อเลี้ยงชีวิตอยู่ ในปัจจุบัน มีผู้คนที่ค้นหาพระเยซูคริสต์และเชื่อว่าเขาเป็นเทพเจ้าของโลกและมีอำนาจดังกล่าว
สรุป
ศาสนาในสมัยก่อนพุทธกาลได้แสดงถึงความสำคัญของการสัมผัสกับธรรมชาติและการปฏิบัติพิธีกรรม การเชื่อมต่อกับธรรมชาติอาจช่วยให้จิตใจและร่างกายของเราเป็นมิตรต่อกัน การปฏิบัติศาสนาอาจช่วยรวมกลุ่มคนในชุมชนเพื่อสงบสุขและเชื่อมต่อกันแบบจิตวิทยา ล้วนแล้วศาสนาในสมัยก่อนพุทธกาลได้เป็นเกียรติสำนึกถึงธรรมชาติและพิธีกรรมเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องปฏิบัติเพื่อเชื่อมต่อกับธรรมชาติและวิสาหกิจของโลก