สร้อย นาคี ถือเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เป็นที่นิยมมากในวัฒนธรรมไทย ไม่ว่าจะใช้สวมใส่ในงานศพ งานแต่งงาน หรืองานเทศกาลต่างๆ ซึ่งมีหลายแบบแตกต่างกันไปตามจังหวัดและวัตถุประสงค์ที่ใช้สร้างขึ้น แต่ว่าสร้อย นาคี ตอนที่ 12 นี้ กล่าวถึงความลับของสร้อยที่ไม่ค่อยเปิดเผยสู่สาธารณะ เนื่องจากมีเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับวัตถุที่ใช้ในการสร้างสร้อยที่นักวิจัยสามารถหาข้อมูลได้ไม่มากนัก
เรื่องราวความลับของสร้อย นาคี ตอนที่ 12 เกี่ยวกับแหวน Kramom ที่ใช้เป็นชิ้นส่วนของสร้อย ซึ่งมีสลักภาพนางพญาองุ่นที่เป็นรูปแบบของเทพธิดาองุ่นของกระแสพุทธศาสนา ทำให้สร้อยนี้มีความสุขุมที่พิเศษและเป็นที่นิยมในสังคมไทย
แต่ว่าความลับของแหวน Kramom ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นเรื่องเล็กๆ มีเพียงแค่ความสวยงามที่ทำให้คนรักชื่อหรือศิลปินชื่อดังซึ่งเป็นผู้ใช้ ต้องการทราบว่าสร้อยนี้มาจากที่ไหน ทำอย่างไร และมีความหมายอย่างไร
เมื่อเราได้ทำการค้นคว้ารายละเอียดของสมัยก่อน จะเห็นว่าสร้อย นาคี ตอนที่ 12 นี้เป็นรายละเอียดของสวมใส่ของชาวไทยในสมัยก่อน ซึ่งมักจะใช้สร้างขึ้นเพื่อใช้ในงานราชพิธีหรือใช้ในงานศพ โดยเฉพาะเมื่อเราได้มีโอกาสในการศึกษาประวัติศาสตร์ของสืบสานสมเด็จพระยาบรมราชชนนี จะพบเห็นว่าก่อนหน้าที่สลักภาพนางพญาองุ่นลงบนแหวนชิ้นนี้ สิ่งที่ใช้สร้างสร้อยนาคีมักจะเป็นจักรวาลและลีลาศตลอดประวัติศาสตร์
แหวนชิ้นนี้ถูกพบเห็นในภาคใต้ของประเทศไทย ในจังหวัดภูเก็ต และเกาะยาว เป็นต้น โดยได้รับศึกษาและพบเห็นในจำนวนมากในสมัยเมืองเก่าพระอุบาทอัมรินทร์ ซึ่งสามารถคาดคะเนได้อย่างแม่นยำว่าจะมีมากกว่าร้อยแห่ง
สำหรับการสร้างสร้อย นาคี ตอนที่ 12 นี้ แหวน Kramom ถูกทำให้เป็นชิ้นส่วนและนำมาประกอบกับสายสร้อย และพร้อมทั้งเค้าเงินประดับด้วยเพชรและทับทิม ทำให้มีความสวยงามพิเศษและเป็นที่รู้จักของชาวไทยมากในขณะนี้
การจัดหาแหวน Kramom อาจจะยังคงมีความลับอยู่อย่างมากที่สุด เนื่องจากชิ้นส่วนนี้สร้างขึ้นในสมัยที่ไม่มีการบันทึกลายนิ้วมือของช่างเพชรและช่างเงิน ดังนั้นการหาความรู้และรายละเอียดของชิ้นส่วนนี้คงจำเป็นต้องเผยแพร่เพื่อทำให้คนไทยรู้จักและติดตามไปตามรอยของประวัติศาสตร์เก่าๆ อีกที
การสร้างสร้อย นาคี ตอนที่ 12 เป็นผลงานของช่างพาณิชย์ที่มีความเชี่ยวชาญในการสร้างสรรค์งานชิ้นส่วนประดับ โดยสามารถทำให้หน้าตาของสร้อยนี้เหมือนกับบุคคลสำคัญในสมัยก่อน และถูกนำมาใช้ในงานที่ต้องการความเป็นเอกลักษณ์และความสวยงามอย่างมาก
นอกจากนี้ ยังพบว่าสร้อย นาคี ตอนที่ 12 เล่มนี้ยังมีชื่อว่า “กตัญญูจักรพงษ์” ที่แสดงถึงความมีคุณค่าเป็นพิเศษของสร้อยที่ไม่อยู่บนพื้นฐานของประวัติศาสตร์หรือการหาความรู้ แต่เป็นมากกว่านั้น เพราะว่าสร้อยนาคีนั้นยังได้รับการใช้ในวัฒนธรรมไทยอย่างกว้างขวางในฐานะเป็นชิ้นส่วนประดับที่มีคุณภาพและความสวยงามที่สูงสุด
ย้ำอีกครั้งว่าสร้อย นาคี ตอนที่ 12 เป็นผลงานที่มีคุณค่าและใช้สำหรับงานต่างๆ ในอดีต และยังคงมีความสำคัญสูงสุดในปัจจุบัน เนื่องจากได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมไทยและแสดงถึงความเป็นเอกลักษณ์ที่มีอยู่ในคลังความรู้ของชาวไทยอย่างแท้จริง ถึงแม้ว่าจะอยู่สำหรับใช้ในงานยิ่งใหญ่หรืองานเล็กๆ แต่สร้อยนตั้งแต่เมื่อเป็นเรื่องราวนี้จะไม่มีวันส่งผลกระทบต่อความเป็นเอกลักษณ์และสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมไทยมากนัก
