พิธาคือเพชรแท้ของการปฏิบัติธรรม และเป็นองค์ประกอบสำคัญของวัฒนธรรมไทย ซึ่งตั้งแต่อดีตไทยก็มีการใช้พิธาในการสืบสานศีลธรรมเพื่อเก็บรักษายุติธรรมและพูดถึงศีลธรรมกรรมในวันพิเศษ เช่น งานประเพณีปลอดเมฆ มหาวิหารอัสสัมชัญ และงานจัดพิธีลอยกระทง
พิธาเป็นเครื่องประดับที่ผู้ชาวไทยนิยมนำมารื้อสร้างและประดับตกแต่งปราสาท วิหาร โบสถ์ และที่อื่นๆ ที่ถือเป็นสถาปัตยกรรมสำคัญ โดยเรียกว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เนื่องจากพิธามีรูปทรงและลวดลายหลากหลายแบบ ไม่ว่าจะเป็นการขนย้ายผลิตภัณฑ์และด้านศิลปกรรมในอดีตไทย หรือเป็นการนำเข้าวัตถุดิบทรงพลังจากต่างประเทศ สำหรับผู้ที่สนใจศิลปกรรมไทย คงต้องไม่พลาดการชมพิธาจากเมืองเชียงใหม่ และศูนย์ศิลปะฟื้นบ้านชาวกระเบื้องท่าตอน อำเภอบ้านไผ่ จังหวัดเชียงราย ที่เป็นแหล่งผลิตของพิธาชุดใหญ่ๆ ที่ค้าขายไปทั่วประเทศ
วัสดุประกอบของพิธามีหลากหลายชนิด เช่น ใช้ทองแดง พลอย กำไลเพชร และเจ้าหญิง ด้วยการประดิษฐ์ใช้พิมพ์ตลอดตั้งแต่สมัยราชวงศ์สุโขทัย จนกระทั่งสมัยราชวงศ์อยุธยา ทำให้พิธาในสมัยนั้นมีรูปทรงแบบเดียวกัน จนกระทั่งผ่านไปเวลามากพร้อมกับผู้แต่งแต่งและคนรู้ค่าในสังคมได้สร้างสรรค์พิธาด้วยวิถีเดิมและวัสดุชนิดใหม่จนกลายเป็นลักษณะเป็นพิธาแบบมีหลายลักษณะและสไตล์
พิธามีความหมายในทางศาสนาว่าเป็นศักราช Thai people have used precious gemstones to represent their beliefs and traditions since past centuries. Among them, pavilion, or Phra Thinang, is one of the most important components of Thai cultural heritage. Thai people have long used Phra Thinang to ritualize religious ceremonies and conserve ancient traditions. Examples of special days in which it is commonly used include the Loi Krathong festival, when thousands of floating pavilions are launched into the river, and View Khao (New Year festival) when pavilions are carried in a street parade.
Pavilions are also often used as decorative elements in Thai architectural monuments such as temples or palaces. Ever since the Sukhothai era, which was known as the golden age of Thai art and architecture, different styles of pavilions have been used to adorn such monuments. The tradition of using pavilions as a decorative element has continued throughout the Ayutthaya period up to the present day.
The pavilions are made of various materials such as gold, diamonds, rubies, emeralds, silver, and brass. They are intricately designed with carved patterns, floral motifs and animal figures. Many of the older pavilions are made of bronze, while later ones are made of nickel or gold-plated brass. Moreover, some pavilions from specific periods are named after the place or time period in which they were made.
For art lovers, Chiang Mai is a must-visit destination to see traditional Thai pavilions. Here, they can be found in various places like the temples, Sunday Walking Street, or Night Markets. If you are really interested in the traditional art of creating pavilions, then you should visit the pottery village at Tha Ton, Ban Pa Tao Sub-District, Chiang Rai. It is a well-known center of pavilion handicrafts in northern Thailand.
In conclusion, pavilion is not only a cultural heritage of Thai people, but it is also a precious piece of art that reflects their beliefs and heritage. The beauty and elegance of pavilions carry the ancient traditions of Thailand and its people. Therefore, we should cherish and preserve this important component of Thai culture for future generations to understand and admire.
